Archiwum autora: admin

Szkoła Tańca Modern

Warszawskie Muzeum Tańca ogłasza nabór do projektu performatywnego Szkoła Tańca Modern im. Poli Nireńskiej.

?Nireńska przyjechała do Nowego Jorku mając wiele rekomendacji od swoich nauczycieli w Europie i w Anglii, między innymi od Mary Wigman. Jedna z rekomendacji była od Rudolfa Van Labana, który polecił ją swojej córce, Juanie Laban, dyrektorce wydziału tańca w Adelphi College na Long Island.?

Zapraszamy tancerzy oraz osoby zajmujące się tańcem i performansem do udziału w trwającym sześć dni projekcie na temat analizy źródłeł tańca modern w Europie. Naszym materiałem wyjściowym będą ćwiczenia pionierów tańca modern działających w latach 1920 – 1939. W projekcie wykorzystane zostaną praktyki fizyczne i taneczne chórów ruchowych (Chorische Bewegung) Rudolfa Labana, tańca ekspresyjnego (Ausdruckstanz) Mary Wigman oraz Elementarer Tanz, który rozwinęła Maja Lex.

Projekt nawiązuje do koncepcji muzykalności ciała oraz przestrzeni w tańcu, które były głównym źródłem inspiracji dla pionierów tańca modern. Projekt poświęcony jest Poli Nireńskiej, która wychodząc z nurtu awangardy lat 30-stych w Europie, na długo porzuciła eksperymenty z jego ideami, aby odwołać się do nich w ostatniej fazie swojej kariery w Waszyngtonie.

Praca w procesie choreograficznym odbywać się będzie pod kierunkiem Iwony Wojnickiej, Marty Zawadzkiej i Artura Grabarczyka, którzy wraz z reżyserem przestrzeni Romanem Woźniakiem wejdą w proces tworzenia współczesnej choreografii site-specific w architekturze wnętrza Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Współczesne idee modernizmu w muzyce będzie prezentować w swoich utworach Michał Talma-Sutt. Projekt zakończony będzie pokazem dla publiczności.

TERMIN:

2 ? 7 lipca w godzinach 10.00 ? 18.00
poniedziałek ? piątek

10.00 ? 12.00 CHÓR TANCERZY Iwona Wojnicka

12.00 ? 13.00 INSTALACJA (solo) Marta Kosieradzka

13.00 ? 15.00 CZAS Marta Zawadzka

16.00 ? 18.00 PRZESTRZEŃ Artur Grabarczyk

sobota, 7 lipca

10.00 ? 18.00 próby

19.00 pokaz dla publiczności

MIEJSCE
Muzeum Żydów Polskich POLIN

JAK APLIKOWAĆ?
Prosimy o wypełnienie formularz online https://formatzero.typeform.com/to/lxJDg5

Spośród kandydatów wybierzemy 5 osób, którym możemy zaproponować honorarium na pokrycie kosztów podróży i zakwaterowania (500 zł), oraz 3 osoby, które uczestniczyć będą w projekcie na zasadach stażu. Wszyscy zakwalifikowani zostaną przyjęci do projektu na podstawie umowy, która zobowiązuje do obecności na wszystkich próbach i spotkaniach i udziela zgody na udostępnienie wizerunku do celów promocyjnych projektu.

TERMIN NADSYŁANIA ZGŁOSZEŃ
15 czerwca 2018

WYNIKI NABORU
18 czerwca 2018

Projekt jest współfinansowany przez Miasto Stołeczne Warszawa i odbywa się w ramach Warszawskiego Muzeum Tańca. Więcej informacji na ten temat na stronie www.muzeumtanca.pl

Recital Nireńska&Parnell

WARSZAWSKIE MUZEUM TAŃCA ? Pola Nireńska & Feliks Parnell to projekt odnoszący się do kulturalnych aspektów historii Warszawy i dorobku warszawskich tancerzy z okresu międzywojennego. Pozwoli spotkać ze sobą Warszawę dawną i tą obecną, poprzez autorskie prace taneczne Iwony Wojnickiej i Artura Grabarczyka w oparciu o rekonstrukcje prac i metod choreograficznych artystów z okresu 1918-1939, także w kontekście ich biografii i specyfiki tamtych czasów w sztuce i w codziennym życiu. Taniec stanie się tutaj medium do przyjrzenia się historii Warszawy po odzyskaniu niepodległości, roli historii w sztuce oraz sztuki w historii, a także do refleksji nad tym jak teraz ? dziesiątki lat później ? tworzy się i żyje w stolicy, co zostało z blasku XX-lecia międzywojennego, co nas dziś łączy z ?tamtą? Warszawą.

Pedagogika tańca

PEDAGOGIKA TAŃCA to program edukacji tanecznej Formatu Zero.  Nasze lekcja tańca przybliżają widzom metody pracy w teatrze tańca. Wywodząca się z niemieckiego Tanzpedagogik oraz angielskiego Modern Educational Dance polega na opracowaniu materiału pedagogicznego wprost pochodzącego, lub odnoszącego się do konkretnego spektaklu, będącego w bieżącym repertuarze zespołu.

W przypadku FO są to lekcje taneczne na podstawie spektaklu Po Krzyku, w którym nauczane są techniki niemieckiego Ausdruckstanz z okresu międzywojennego. Program obejmuje ćwiczenia Mary Wigman, a także Elementarer Tanz w opracowaniu Mai Lex. Dalsze ćwiczenia pochodzą z repertuaru Marianne Vogelsang. Stałym elementem edukacyjnym są ćwiczenia z repertuary Rudolfa Labana z jego autorskiego programu Modern Educational Dance. Wszystkie ćwiczenia i techniki, które stosujemy mają po 80 lat, stanowiąc solidne podstawy poznania historii tańca Modern.

Techniczne rozwiązania naszej edukacji  odnoszą się do Laban Based Modern Dance, będącego podstawą edukacji w Codarts University of The Arts, Rotterdam oraz Ausdruckstanz i chórów ruchowych w nauczaniu programu Laban/Bartenieff Bewegungstudien w Eurolab, w Berlinie. Wszystkie nasze lekcje odbywają się przy muzyce na żywo, wykonywanej przez kompozytorów – autorów muzyki do spektaklu, lub muzyki przez nich udostępnionej. Format Zero prowadzi także lekcje do muzyki udostępnionej przez zaprzyjaźnionych kompozytorów na podstawie udostępnienia praw autorskich.

OBECNIE W PROGRAMIE:
Szkoła Tańca Modern im. Poli Nireńskiej, lipiec 2018

Biografie

Piotr Cieślik  ? Absolwent wydziału Elektroniki i Telekomunikacji oraz magister sztuk wizualnych. Zajmuje się sztuką wideo, animacjami, videomappingiem, elektroniką, instalacjami multimedialnymi. Realizuje nagrania zespołów muzycznych. Współpracuje z artystami Warszawskiej sceny muzycznej oraz fotograficznej. Głównym przedmiotem jego zainteresowań jest łączenie sztuk wizualnych z nowoczesnymi technologiami. Do ważniejszych wydarzeń można zaliczyć: Light Move Festival, Festiwal Mapingu w Tychach, festiwal Jazz nad Odrą Twórca zespołu artystycznego Mustache Petes, ? projekcje świetlne w przestrzeniach publicznych.

India Czajkowska ? kompozytorka, wokalistka i tancerka. Jest autorką muzyki do wielu filmów, spektakli teatralnych oraz przedstawień teatru tańca współczesnego i butoh dance (m.in. teatr Limen, Adekada) Współtworzy projekty multimedialne występując zarówno jako muzyk jak i performerka. Muzycznie, w projektach scenicznych porusza się w kręgu muzyki eksperymentalnej, alternatywnej i free jazzowej. http://www.indiaczajkowska.com

Marta Dutkiewicz ? Montażystka, operator filmowy. Ukończyła średnia szkole muzyczna w klasie perkusji, studiowała aktorstwo, ukończyła szkole filmowa w Łodzi, oraz akademie filmu i telewizji w Warszawie. Realizuje relacje filmowe z rożnych imprez sportowych i kulturalnych. Lubi jeździć w nocy na rolkach, i jest Mama trzech córek. Kręci filmy razem ze swoim mężem Wojciech dutkiewiczem, który z wykształcenia jest wiolonczelistą. https://www.facebook.com/nobleartproject/

Sonia Egner – Tancerka, choreograf, instruktorka pilates. Swoją przygodę z tańcem rozpoczęła w wieku 10 lat zdając do Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Bytomiu. Jednym z ważnych momentów w jej karierze, było spotkanie w wieku 17 lat Merce?a Cunningham?a podczas warsztatów w Cunningham Dance Studio w Nowym Jorku. Stanięcie twarzą w twarz z historią tańca współczesnego było niezwykle inspirujące. Ukończyła szkołę w Polsce z dyplomem zawodowego tancerza i rozpoczęła studia na wydziale tańca w Codarts Rotterdam Dance Academy w Holandii. Jest stypendystką programu Erasmus, spędziła 5 miesięcy na wydziale choreografii w Institut del Teatre w Barcelonie. Swój staż odbyła w prestiżowym holenderskim zespole Introdans, w Arnhem. Brała udział w wielu festiwalach i warsztatach tanecznych w Polsce i zagranicą. Autorka artystycznego krótkometrażowego filmu z tańcem w tle ,,MIGRACJE III” i założycielka Projektu Migracje. Współpracowała między innymi z: Michael Schumacher, Anouk van Dijk, Jack Gallagher, Jan Linkens, Lorand Zachar, Jannet Wong, Louis Frank, John Giskes, Jenifer Muller, Jiří Kylián, Ellen ten Damme & Scapino Ballet. Poza tańcem interesuje ją zgłębianie innych kultur, ukończyła studia magisterskie z Zarządzania Międzykulturowego na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. W tańcu bardzo inspirujący jest dla niej proces tworzenia, nauki, poznawania nowych rzeczy, które mogą być ekscytujące. Ucząc stara się przekazać nie tylko technikę, która jest niezbędna do osiągnięcia perfekcji, ale przede wszystkim pasję i radość do tańca.

Marta Kawecka ? artystka wizualna, absolwentka Wydziału Malarstwa na ASP w Warszawie, Międzyuczelnianej Specjalności Multimedialnej na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Chopina i kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, kolażem, a także działaniami z pogranicza sztuk jak animacja poklatkowa, instalacje wizualno-dźwiękowe, projekty społeczne. Autorka czterech wystaw indywidualnych, brała także udział w licznych wystawach zbiorowych oraz sympozjach dotyczących najnowszej sztuki w kraju i zagranicą, a także w projektach łączących obraz i dźwięk. Pracuje na warszawskiej Pradze www.martakawecka.pl

Marta Kosieradzka – Absolwentka wydziału grafiki warsztatowej Europejskiej Akademi Sztuk w Warszawie i wydziału tańca Artesis Królewskiego Konserwatorium w Antwerpii (Belgia), studiowała również w Institute for Dance Arts w Linz (Austria) a wcześniej ukończyła kurs instruktorski tańca współczesnego w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki. Po zakończeniu studiów brała udział w projekcie Jana Martensa / United C ”I can ride a horse without juggling so marry me” oraz wielu innych spektaklach w Belgii i Holandii m.in w projekcie ”20 Jeunes choreographes pour Bruxelles 2013”, laboratorium kreatywnym dla młodych choreografów pod kierownictwem Marie Martinez w ramach którego zrealizowała kilka spektakli solowych. Autorka wielu projektów video dance realizowanych razem z hiszpańską reżyserką Eva Campos Suarez,filmy były prezentowane na wielu międzynarodowych festiwalach filmowych. W 2017 jej choreografia ”The doubts and reflections of Eve” została nagrodzona pierwszą nagrodą na konkursie choreograficznym Warszawskiej Platformy Tańca, w tym samym roku otrzymała również stypendium Alternatywnej Akademii Tańca Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk. Obecnie współpracuje z Teatrem Tańca Zawirowania oraz jest pedagogiem tańca współczesnego w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie.

Artur Grabarczyk ? tancerz, choreograf i filmowiec. Absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Gdańsku oraz Northern School of Contemporary Dance w Leeds (UK), którą ukończył z wyróżnieniem. Tańczył w Bałtyckim Teatrze Tańca oraz Scottish Dance Theatre (UK), gdzie miał okazje pracować z najwybitniejszymi twórcami współczesnego teatru tańca na świecie m.in. Damien Jalet, Sharon Eyal, Anton Lachky, Jo Stromgren, Fleur Darkin. Występował na scenach całego świata m.in. w Wielkiej Brytanii, Polsce, Francji, Niemczech, Włoszech, Rumunii, Indiach, Chinach, Meksyku, Brazylii i Korei Południowej. Po powrocie do Polski nawiązał współpracę z Teatrem Tańca Zawirowania, Kolektywem Artystycznym Format Zero oraz Reprezentacyjnym Zespołem Artystycznym Wojska Polskiego. Artur podczas Nocy Muzeów Warszawskiego Muzeum Tańca zaprezentował współczesną interpretację postaci Feliksa Parnella. Swoją pracę opierał na istniejącej dokumentacji zdjęć oraz dzienników, które pisał polski baletmistrz. Więcej?

Michał Adam Góral – tancerz, performer, młody choreograf, nauczyciel. Absolwent prestiżowej uczelni  Codarts Rotterdam University for the Arts w Holandii. Od 2016 roku tancerz teatru Compagnie THOR w Brukseli. Współpracował z Het Internationaal Danstheater w Amsterdamie, Derida Dance Company w Bułgarii oraz Korzo Theater w Hadze. Tańczył w spektaklach takich choreografów jak : Bill T. Jones (USA), Jiří Kylián (Holandia), Marthy Graham (USA), Giulii Mureddu (Włochy), Jana Linkensa (Holandia), Lucasa Jerviesa (Australia), Ivanhoe Chun-ho Lam (Chiny), Thoma Stuarta (Holandia), Edersona Rodriguez Xavier (Brazylia), Thierry Smiths ( Belgia). Pracował przy realizacji instalacji Body Building, designera mody i architekta Henrika Vibskova z Danii. W Polsce  bierze udział w różnych przedsięwzięciach artystycznych i komercyjnych. Współpracował z Teatrem Tańca Test, Teatrem Tańca Caro, Warszawską Operą Kameralną, Teatrem Tańca Zawirowania, Teatrem Komedia. Jako choreograf stworzył materiał ruchowy do gry wydanej przez Sony na platformę Playstation4 -?Bound” nagrodzoną m.in. Paszportem Polityki, kilka choreografii do teledysków. Wyreżyserował nagradzane na konkursach solo ?N°2, spektakl ?Waterfallin” , pokaz ?Bolero? na warszawskiej Nocy Tańca oraz spektakl ?Quo Tendis”, który miał premierę w teatrze Stara Prochownia. Michał regularnie prowadzi warsztaty i lekcje tańca w Polsce i za granicą.

Rafał Smoliński ? muzyk, kompozytor, realizator, producent, autor instalacji dźwiękowych, projektów społecznych, współpracował z Michałem Urbaniakiem, Tadeuszem Sudnikiem, Januszem Smykiem, Andrzejem Rejmanem, Miłoszem Wośko, Indią Czajkowską, Anią Stępniewską Gadt, Lorą Szafran, Włodzimierzem Kiniorem Kiniorskim, Muchomorami, Mash Mish, Stasysem Eidrigeviciusem, Mieczysławem Litwińskim. Wraz z Andrzejem Rejmanem współtworzył projekt Flash Mob Orchestra łączący improwizowaną muzykę z obrazem i tańcem, a także projekt Streams łączący improwizowaną muzykę z obrazem powstającym w czasie rzeczywistym. Stworzył mobilne studio nagrań i produkcji muzyki Mixage. Interesują go eksperymenty sonorystyczne i nagrania w niecodziennych przestrzeniach, a także stwarzanie zaskakujących sytuacji twórczych, łączących różne dziedziny sztuki.

Joanna Stasina ? Koordynatorka projektów w dziedzinie tańca, dramaturg produkcji tanecznych,specjalistka PR i komunikacji z partnerami projektowymi, specjalistka ds. marketingu internetowego i komunikacji w mediach społecznościowych, koordynator projektów kulturalnych i społecznych, animatorka kultury, pedagog. Członkini Prezydium Branżowej Komisji ds Tańca przy Biurze Kultury m.st. Warszawy. Współpracuje ze: Stowarzyszeniem i Kolektywem Artystycznym Format Zero, Teatrem Tańca Zawirowania (Fundacja Scena Współczesna), Fundacją Sztuka i Współczesność przy Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Towarzystwem Przyjaciół Warszawy, Muzeum Etnograficznym w Zielonej Górze, Stowarzyszeniem Inicjatyw Kulturowych DREWNO w Zielone Górze.

Michał Talma-Sutt – kompozytor i muzyk. Wlatach 1989-94 studiował fortepian w klasie Janusza Grzelązki oraz kompozycję w klasie Jerzego Bauera w tamtejszej Państwowej Akademii Muzycznej. 1995-96 uczestniczył w jednorocznym kursie kompozytorskim i informatyki muzycznej w IRCAM-ie w Paryżu pod kierunkiem m.in. Tristana Murail’a, Philippa Manoury’ego, Magnusa Lindberga i Marco Stroppy.   Michał jest dwukrotnym zwycięzcą Międzynarowej Trybuny Muzyki Elektro- akustycznej: w 1998 r. w Wiedniu, w kategoriii ‚do lat 30’ za utwór What Nostradamus has kept only for himself i w 2000 r. w Madrycie, w kategoriii generalnej za utwór Light and Shade. Artysta był także stypendystą Fundacji Witolda Lutosławskiego w latach 1995-2001. Od roku 2001 Michał Talma-Sutt mieszka w Berlinie. 2006-2007 był Dyrektorem Artystycznym drugiej edycji Międzynarodowego Fetiwalu Musica Electronica Nova 2007 we Wrocławiu. Kompozytor koncentruje się na łączeniu muzyki instrumentalnej i elektroakustycznej, jak np. w prawykonanym na Międzynarodowym Festiwalu Warszawska Jesień w 2002 roku utworze Cellotronicum na wiolonczelę i komputer.  Jego muzyka orócz licznych wykonań w Polsce prezentowana była na festiwalach i koncertach w Niemczech, Austrii, Francji, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Danii, Rumunii, w Republice Południowej Afryki oraz na Łotwie.

Wiktor Podgórski ? Reżyseria obrazu, kompozytor. Prace Wiktora Podgórskiego (VTR) istnieją na styku różnych dziedzin i często łączą jego zainteresowanie dźwiękiem z doświadczeniem w sztukach wizualnych. Z wykształcenia grafik i operator dźwięku, Wiktor przygotowywał projekcje wideo modulowane na żywo oraz udźwiękawiał animacje, video art, filmy dokumentalne i reklamy. Współpracuje z muzykami, choreografami i aktorami tworząc oprawę wizualną występów. Jego wideo-dźwiękowy pejzaż, Scintilla 21, był pokazywany na festiwalach między innymi Fresh Mind w Texasie, MIAF w Australii i Punto y Raya w Hiszpanii. Jego projekt audio-wideo PRIOR powstał podczas programu dla wyróżniających się artystów w Banff Centre w Kanadzie. W 2016 jego działania video w ramach współpracy z dr. Miłoszem Pękalą, były prezentowane, między innymi na Uniwersytecie w Glasgow, a jego najnowszy projekt audio-video miał premierę na Chasm, multimedialnym wydarzeniu na Brooklynie. www.tvic.pl

Iwona Wojnicka ? artystka niezależna, tancerka i choreografka z zamiłowaniem do Ausdruckstanz. Absolwentka czteroletniego Certyfikowanego Kursu Analizy Ruchu w Eurolab, w Berlinie. Odbyła trzyletni staż zawodowy w Codarts, w Rotterdamie. Doświadczenie sceniczne zdobywała na osi Niemcy ? Izrael ? Holandia z udziałem znanych tancerzy, choreografów i badaczy tańca. Jej biografia taneczna obejmuje praktykę według trzech stylów: 2010 ? 2017 Laban, 2003 ? 2010 Butoh, 1996 ? 2001 Pantomima. Wszystkie fazy jej tanecznej biografii to treningi fizyczne, współpraca projektowa oraz produkcje, master klasy oraz konferencje naukowe. Jej życiowe doświadczenia są główną inspiracją jej prac scenicznych. Od 2003 roku jest liderką Kolektywu Artystycznego i Stowarzyszenia Format Zero oraz członkinią Eurolab, Berlin. Działa w Komisji do Spraw Tańca przy Urzędzie Miasta Warszawy. www.iwonawo.com więcej?

Bartosz Woszczyński – choreograf i tancerz, absolwent londyn?skiej wyz?szej szkoły the Rambert School of Ballet and Contemporary Dance. Bartek zacza?ł tan?czyc? w Alternatywnym Teatrze Tan?ca LUZ w swoim rodzinnym mies?cie – Siedlcach, z kto?rym odbył tournee w wielu pan?stwach m.in. Japonii i Francji zaro?wno jako tancerz, jak i choreograf. Jako tancerz Bartek pracował przy wielu niezalez?nych projektach na całym s?wiecie, a przez trzy sezony zwia?zany był z Black Box Dance Company w Danii. Jego choreografie wystawiane były m.in. w Polsce, Wielkiej Brytanii, Japonii, Kanadzie, Bułgarii, Białorusi, Portugalii oraz Korei Południowej. Tworzył choreografie m.in. dla Teatru Tan?ca Zawirowania, Alternatywnego Teatru Tan?ca LUZ, YDA | Swindon Dance i YDA | Exeter w Wielkiej Brytanii oraz Warsaw Ballet. Jest choreografem oraz two?rca? takich spektakli jak AH07 (z premiera? w Lilian Baylis w Londynie), The Perfect World (spektaklu solowego, kto?ry zdobył pierwsza? nagrode? w Solo Dance Contest w Gdan?sku), czy spektaklu Release me, not., kto?ry swoja? premiere? miał podczas festiwalu Quinzena de Danca de Almada w Portugalii. Jego ostatni projekt to spektakl solowy pt. After the Past stworzony podczas rezydencji artystycznej w Korei Południowej, kto?rego premiera odbyła sie? w The National Theatre of Korea w Seulu. Bartek pracował ro?wniez? jako choreograf i rez?yser ruchu przy wielu produkcjach filmowych tj.: kanadyjski serial The Next Step 3; On|Off – projekt filmowy realizowany z The Doll – creative agency na London Fashion Week 2015; The Event – trailer do scenariusza Izabeli Borowskiej i wiele innych, autorskich projekto?w. Jego ostatni film taneczny Let?s Talk About It, kto?ry zakwalifikował sie? do siedmiu festiwali tanecznych i pokazany został w 6 pan?stwach. Bartek obecnie współpracuje w Warszawie z Teatrem Tańca Zawirowania, Warsaw Dance Department oraz założył własną Fundację B’cause.

Romuald Woźniak ? Uprawia rzeźbę, scenografię, instalacje przestrzenne, reżyserię światła. Od kilkunastu lat, główne pole aktywności to spektakle teatru narracji wizualnej i działania performatywne. Twórca Teatru Academia na warszawskiej Pradze Płn. Jest profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pracował na Wydziałach Scenografii i Rzeźby. Prowadzi Pracownię Działań Przestrzennych. Piastował funkcję Prodziekana Wydziału Rzeźby i Kierownika Katedry Działań Przestrzennych. http://www.teatracademia.com

Marta Zawadzka – Tancerka, choreograf, pedagog, teoretyk tańca, muzyk. Stypendystka Prezydenta Miasta Torunia, Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (na 2018 r.). Tańczyła na wielu festiwalach w kraju i za granicą. Współpracuje z teatrami instytucjonalnymi i niezależnymi. Prowadzi regularne zajęcia z tańca współczesnego również warsztaty: z tańca współczesnego, plastyki ruchu, świadomości ciała. Współpracuje z wieloma placówkami kulturalno-edukacyjnymi i organizacjami pożytku publicznego. Koordynowała i prowadziła zajęcia w wielu projektach edukacyjnych dotyczących tańca i szeroko pojętej edukacji kulturalnej. Autorka artykułów nt. tańca. Członek zarządu Polskiego Forum Choreologicznego. W ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2018 realizuje projekt ?Dalcroze nieodkryty ? Laboratorium?.

Zespół

Liderka // Iwona Wojnicka
Komunikacja/produkcja // Joanna Stasina
Reżyseria przestrzeni/dramaturgia // Roman Woźniak

Choreografia/taniec
Marta Kosieradzka
Marta Zawadzka
Iwona Wojnicka
Artur Grabarczyk
Bartek Woszczyński
Michael Getman

Kompozycje muzyczne
India Czajkowska
Michał Talma-Sutt
Rafał Smoliński

Sztuki audiowizualne
Kompozycje audiowizualne // Wiktor Podgórski
Kolarze filmowe/liryki i zdjęcia // Marta Kawecka
Filmy/trailery // Marta i Wojciech Dutkiewicz
Mapping // Piotr Cieślik

www.iwonawo.com
www.michaelgetman.com
www.iwonawo.com
www.michal-talma-sutt.de
http://tvic.pl/about
www.martakawecka.pl
www.bartekwoszczynski.com
www.indiaczajkowska.com
https://www.facebook.com/MartaKosieradzkaDance/
www.zawadzkataniec.art.pl
https://www.facebook.com/SoniaEgnerOfficial/
https://www.facebook.com/grabarczyk.arts/

Misja

Misją Formatu Zero jest określenie pustego miejsca, które przez swoje zaistnienie pozwala energii świata na materializację w swojej doskonałej istocie. Ideą scalającą działania Stowarzyszenia jest przekonanie, że początkiem wszystkiego jest twórcza myśl, że potrzeba ma moc sprawczą a najbardziej efektywną metodą edukacyjną jest działanie. Stowarzyszenie realizuje swoją misję poprzez działania artystyczne w formach scenicznych oraz badaniach nad sztuką i kulturą, artystycznej edukacji nieformalnej i działalności.  Format Zero tworzy projekty lokalnym, ogólnopolskim, europejskim i trans granicznym.

CELE

?         Produkcja spektakli
?         Badania nad zagadnieniami związanymi ze sceną
?         Artystyczna edukacja  nieformalna
?         Rozwój metod i technik wspomagających
?         Działania wydawnicze
?         Działania pomostowe
?         Szerzenie wiedzy o społeczeństwie  obywatelskim

DZIAŁANIA

Teatr Format Zero tworzy spektakle współczesne, adaptując literaturę, mity i archetypy, opowiada o człowieku językiem aktualnym i żywym. F0 tworzy, produkuje i prezentuje spektakle teatru i tańca, performance, koncerty a także festiwale teatralne, taneczne, albo wydarzenie łączące wiele form sztuki.
Laboratorium Format Zero prowadzi badania nad teatrem jako formą sceniczną oraz nad metodami i technikami wspomagającymi pracę aktora, tancerza, twórcy. F0 bada i tworzy literaturę w postaci prac naukowych, poezji i prozy, esejów i szkiców. Prowadzi działalność seminaryjną, konferencyjną i warsztatową. Produkuje tematyczne materiały audiowizualne z użyciem najnowszych technologii.
Szkoła Format Zero działa według metody learning-by-doing czyli nauczanie przez działanie dla dzieci, młodzieży i dorosłych. F0 tworzy projekty stacjonarne, cykliczne i jednorazowe poświęcone technikom  i praktykom artystycznym, działaniom wspomagającym, jak i działaniom edukacyjnym o charakterze komplementarnym w postaci lekcji, warsztatów i staży oraz turystyki kulturalnej do miejsc znaczących na mapie Europy.

Stowarzyszenie Format Zero to organizacja pozarządowa typu grassroots, która powstała w 2003 roku, aby reprezentować grupę niezależnych artystów i twórców w dynamicznie rozwijającym się środowisku, w warunkach nowej, polskiej demokracji.

F0 działa w dziedzinie tańca, performance, sztuk wizualnych i edukacji artystycznej, stosując innowacyjne metody tworzenia i przekazywania wiedzy – wypełnia swoją misję poprzez działania sceniczne, badania nad kulturą i sztuką oraz realizację projektów. Format Zero w dużym stopniu wykorzystuje media społecznościowe i Internet, w celu propagowania wiedzy z obszaru tańca i wspierania osób różnych profesji, w rozwijaniu ich kompetencji ruchowych i scenicznych.

Krótka historia…

Historia inspirowana jest książką amerykanskiego pisarze Billa Brysona pod tytułem A Short Story of Nearly Everything, która w sposób przystępny opisuje pewne naukowe zjawiska. Od momentu wydania, książka ta została sprzedana w 300 000 egzemplarzy. Fakt ten rodzi serię pytań, na temat możliwości zastosowania takiej metody w choreografii. Na przykład: czym mogłaby być krótka historia prac jednego choreografa? Co to znaczy krótka historia? Czy krótka historia jest w stanie cokolwiek opowiedzieć o pracach artysty? A jeżeli tak, to co opowie? Czego się z takiej historii nie dowiemy?

W nawiązaniu do tych pytań powstał performance taneczny będący artystyczną odpowiedzią na prace izraelskiego choreografa Michaela Getmana. Program rozpoczyna solo Am I Michaela Getmana (skomponowane dla Talii Paz) we własnym wykonaniu, po których następują choreograficzne odpowiedzi Iwony Wojnickiej oraz Michała Górala. Ich scenografię stanowi kolaż filmowy autorstwa Marty Kaweckiej, zmapowany do przestrzeni sceny przez Piotra Cieślika. Performance współtworzyć będą także improwizujący muzycy – Piotr Mełech, Tadeusz Sudnik, Rafał Smoliński  Wojtek Kurek. Zobaczymy również filmowy kolaż autorstwa Marty Kaweckiej, zmapowany do przestrzeni sceny przez Piotra Cieślika.

Am I \\ Dancer: Talia Paz. Choreografia Michael Getman

Krótkie i osobiste solo dla tancerki Talii Paz. Wszystkie ruchy taneczne są częścią osobistego materiału ruchowego Talii Paz, które wcieliła i wykonywała w ciągu ostatnich 20 lat. Różne formy ekspresji począwszy od Ohada Naharina do charakterystycznego stylu Matza Eka, następnie od Stijn Celis do ekstremalnego języka fizycznego Sharon Eyal są przytaczane przez Talię Paz i poddawane przez nią ponownej ocenie. Dekonstrukcja tekstu Dekonstrukcja tekstu słynnej melodii z refrenu „Let Me Dance For You”na fragmenty słów i oddechów, pozwala Talii na przeformułowanie jej umiejętności oraz artystycznej obecności.

Nakreślona linia pomiędzy osobistą fizycznością a tekstem oraz niepewne relacje pomiędzy nimi wyłaniające się na scenie, stanowią wyzwanie dla tancerki, zarówno w wymiarze fizycznym, jak i emocjonalnym. Paradoksalny krajobraz tej pracy oscyluje pomiędzy tragedią i groteską, pomiędzy spojrzeniem a słuchaniem, między powiedzianym i dokonanym, oraz między pragnieniem perfekcji rzemiosła a dążeniem ciała do utraty kształtu i mocy.

„Trzeźwy i otrzeźwiający taniec, który zawiera rzadką samoświadomość, wspaniały talent i zdrowy humor. „Merav Yudilovitch.

Taniec, choreografia: Iwona Wojnicka, Michael Getman,  Michał Góral
Muzyka: Piotr Mełech (klarnet, klarnet basowy), Tadeusz Sudnik (life electronic), Rafał Smoliński (bass), Wojtek Kurek (perkusja).
Kolaż filmowy: Marta Kawecka
Video mapping: Piotr Cieślik

Global Water Dances Zielona Góra 2017

Wszystko jest z wody, z wody powstało i z wody się składa

Marta Kawecka

   Starożytni wszystkie bolączki trapiące wspólnotę oswajali poprzez rytuały oraz sztukę, których ważnym elementem była interakcyjność, współuczestnictwo, zacieranie granicy pomiędzy aktorami a publicznością. Do pierwotnych celów sztuki odwołuje się także idea społeczności skupionej wokół „Global Water Dance”. Wspólnota ta pragnie zwrócić uwagę na problem braku wody poprzez odgrywanie w różnych miejscach świata tej samej partytury inspirowanej wodą.

Polską interpretację wspomnianej partytury będą Państwo mieli okazję zobaczyć 24 czerwca na Placu Bohaterów w Zielonej Górze. Autorką wykonania i osobistej interpretacji „wodnej partytury” jest Iwona Wojnicka – choreografka, tancerka związana ze Stowarzyszeniem Format Zero – organizatorem całego przedsięwzięcia.

Partytura przewiduje cztery części składowe – część rytualną, część lokalną, część globalną oraz część partycypacyjną. (więcej…)

Polskie wykonanie rozpocznie (godz.18) Iwona Wojnicka rytuałem przywitania i przedstawienia pozostałych wykonawców. Artystka wprowadzi także widzów w poetycką, improwizowaną narrację w duchu jazz poetry, która stanie się klamrą całego wydarzenia.

Choreografię części lokalnej, zatytułowanej „Zabawa”, (25 min.) zaprezentuje Marek Zadłużny wraz z zespołem Pracownia Teatru Tańca. Jak napisał sam artysta tytułowa „Zabawa” to gra ludzkim losem. Zabawa życiem. Gra o życie. Wielopłaszczyznowy spektakl traktujący o nadużywaniu przywilejów przez organy sprawujące władzę. Często zapominające o tym, co prawdziwie jest ważne dla życia człowieka. Zabawa, w której na znaczeniu traci pierwotna natura. Podobnie, jak ludzkie życie odgrywa coraz mniejszą rolę w dyskursie politycznym. Jednocześnie stając się narzędziem manipulacji. Udając się ku pierwotnym źródłom kreuje się ruchowa refleksja nad tym, o co warto walczyć. O ludzkie życie. O naturę. O wodę…

Część globalną (50 min.) zinterpretuje Iwona Wojnicka w interakcji z chórem tanecznym oraz muzykami – Tadeuszem Sudnikiem (live electronics), Marcinem Albertem Steczkowskim (kornet), Rafałem Smolińskim (gitara basowa), i Wojtkiem Kurkiem (perkusja). Ruchy tancerki oraz chóru tanecznego staną się partyturą do improwizacji muzycznej. W nawiązaniu do tradycji jazz poetry głos jednocześnie będzie niósł znaczenie oraz będzie w stałej interakcji z emocjami, pojawiającymi się w narracji muzycznej oraz ruchowej, tak że znaczenie powstanie na granicy, we wzajemnym dopełnianiu się tych trzech, nierozerwalnie związanych ze sobą, światów.

Narracja Iwony Wojnickiej dotykać będzie obojętności na sprawy nie dotyczące naszego najbliższego otoczenia, co wynikać może zarówno z przebodźcowania, nieumiejętności „wyłuskania” naprawdę ważnych informacji z komunikacyjnego zgiełku, jak i znieczulenia na obrazy cierpienia, których wielość widzimy każdego dnia za pośrednictwem mediów, tak że zaciera się realność tych obrazów i nie potrafimy czasem wręcz uwierzyć w nie, gdy widzimy je w świecie realnym.

W czwartej części (30 min.) do głosu dojdzie, wywodząca się z tradycji białego śpiewu, grupa „Drewno”, która włączy do swej akcji także publiczność. Biały śpiew tzw. „śpiew na krzyku” bazuje na wydobyciu naturalnej ekspresji, barwy głosu. Grupa odwołuje się do słowiańskiej tradycji i obrzędowości, co nabierze szczególnego znaczenia 24 czerwca, kiedy odbywać się będzie wydarzenie. 24 czerwca to bowiem Noc Kupały – dzień, w którym obchodzono prastare słowiańskie Święto Wody i Ognia. Grupa „Drewno” wprowadzi więc także do idei „Global Water Dance” słowiańską tradycję i spróbuję zachęcić publiczność do podążania za nimi w poszukiwaniu źródeł, w poszukiwaniu wspólnoty współodczuwania. Niepowtarzalnej aranżacji doda akompaniament orkiestry bębniarskiej „7 Minut Przerwy”.

Kultura konsumpcyjna, której wszyscy jesteśmy częścią, skoncentrowana jest wokół indywidualnych pragnień, rozwijania „ego”, co może prowadzić do niedostatecznej koncentracji na problemach globalnych takich jak brak wody. Partytura „Global Water Dance” wykorzystuje ruchy zainspirowane formami, jakie przybiera ławica ryb. Wykonawcy pozostają w ciągłej interakcji, wciągając także do gry publiczność, tak że stopniowo zacierać się będzie granica pomiędzy występującymi a oglądającymi i każdy będzie mógł znaleźć się w środku, stać się częścią gry.

Polska interpretacja przypomina improwizowany kolaż powstający wokół wspólnego tematu. Każda z części odwołuje się do innej tradycji, lecz jednocześnie szuka w podobnych obszarach intuicji, odwołuje się do emocjonalności, głębokiego odczuwaniu człowieka, podobnego na całym świecie. Przypomina to starożytne poszukiwania arche – praprzyczyny świata. Dla Talesa z Miletu była nią, niezbędna dla istnienia życia, woda. Według filozofa to z niej wszystko powstało i w niej miało swe ujście. Talesa żywioł wody fascynował także ze względu na możliwość transformacji – przybrania dowolnego kształtu przez wypełnienie formy lub zmianę stanu skupienia. W dzisiejszym świecie myśli, obserwacje starożytnego filozofa nabierają nowego znaczenia. Jedna ósma mieszkańców Ziemi cierpi z powodu pragnienia i chorób wywołanych wycieńczeniem, a mimo to problem ten nie jest wystarczająco nagłaśniany….

O wykonawcach:

Iwona Wojnicka – niezależna tancerka i choreografka, specjalizującą się w Ausdruckstanz. Ukończyła certyfikowany program Labanowskiej Analizy Ruchu w Eurolab, w Berlinie i odbyła trzyletni staż zawodowy w tej dziedzinie w Codarts w Rotterdamie. Bardzo lubi pracować z ludzkimi formacjami, co praktykuje jako oficjalna choreografka Global Water Dances Poland. Liderka Kolektywu Artystycznego Format Zero

Marek Zadłużny – choreograf, pedagog, teoretyk tańca o stopniu naukowym doktora. Dyplomowany artysta tancerz (uzyskał dyplom przyznawany przez Związek Artystów Scen Polskich i honorowany przez MKiDN). Absolwent animacji kultury i sportu na Uniwersytecie Zielonogórskim. Stypendysta w Oslo University College

Tadeusz Sudnik – live electronics. Muzyk, kompozytor, reżyser dźwięku w Studio Eksperymentalnym Polskiego Radia; realizował zamówienia kompozytorskie muzyki elektronicznej, jak również nagrywał muzykę teatralną, filmową i płyty. Współpracował także z MFMWWarszawska Jesień i Polskim Towarzystwem Muzyki Współczesnej oraz takimi wykonawcami jak m.in.: Tomasz Stańko, Gary Thomas, Adam Pierończyk, Krzysztof Knittel, Andrzej Przybielski, Andrzej Bieżan, Helmut Nadolski.

Marcin Albert Steczkowski – kornet preparowany. Laureat konkursów kompozytorskich “Citta di Undine” we Włoszech, New York City Electroacoustic Music Festival oraz konkursu na miniaturę elektroakustyczną opartą na tematach z Kielecczyzny. Współpracuje z m.in.: Minimatikon, kwartetem MELECH, The Transgress, Warsaw Improvisers Orchestra, Backspace, Michałem Zaborskim (Atom String Quartet), Expresso Post Production, Dj Woblerem I Orange the Juice.

Rafał Smoliński – gitara basowa preparowana. Członek wielu formacji z różnych stron sceny muzycznej, m.in.: Back To The Ocean (rock), Muchomory (surf-jazz), Re:minders (jazz poetry), Streams (brzmienie ECM), RAMM (experimental), Flash Mob Orchestra.

Wojtek Kurek – perkusja. Występował m.in. z Lukasem Ligeti, Patrykiem Zakrockim, Wojtkiem Traczykiem, Warsaw Improvisers Orchestra. Gra w zespołach Paper Cuts, Chryste Panie, Warten.

Drewno – grupa śpiewu białego, powstała po warsztatach śpiewu białego prowadzonych przez Fundację OVO dla Kultury i Edukacji, w październiku 2009. Nasza nazwa wzięła się z zachwytu ukraińską grupą „Drevo”, także z tego wszystkiego, co można kojarzyć z drewnem: ciepła, tradycji, czasu, przemijania.

Orkiestra bębniarska 7 Minut Przerwy” jest czymś więcej niż zespołem muzycznym. Wokół projektu zebrali się ludzie o różnych potrzebach, inspiracjach i oczekiwaniach. Jednych przywiodła chęć sprawdzenia swojego poczucia rytmu, czy rozwinięcia umiejętności perkusyjnych, innych potrzeba odreagowania w konstruktywny sposób, innych jeszcze chęć ciekawego spędzenia czasu po pracy czy szkole.

ORGANIZATOR: Stowarzyszenie i Kolektyw Artystyczny Format Zero

PARTNERZY: Zielonogórski Ośrodek Kultury, Młodzieżowe Centrum Kultury i Edukacji „Dom Harcerza”, Pracownia Teatru Tańca, Stowarzyszenie Inicjatyw Kulturowych DREWNO

Projekt finansowany ze środków Eurolab / Berlin i rekomendowany przez Laban/Bartenieff Institute of Moveent Studies w Nowym Yorku

291. Dynamika Chaosu

„291. Dynamika Chaosu” to interdyscyplinarny projekt, łączący taniec, performance oraz sztuki audio/wizualne (eksperymentalna muzyka, instalacje dźwiękowe, eksperymentalna fotografia, film, sztuka video, instalacje, obiekty itd.), inspirowany Dadaizmem, jego niemieckimi twórcami oraz jego wpływem na sztukę współczesną. W ramach 4-dniowego spotkania w Berlinie oraz tygodniowego laboratorium twórczego w Warszawie 10 artystów z przygotuje instalację artystyczną – ich osobistą odpowiedź na Dadaizm – prezentowaną we wrześniu 2016 w Warszawie.

Projekt jest współfinansowany przez m.st. Warszawa w ramach obchodów 25-lecia partnerstwa Warszawy i Berlina.

Temat:
Oczekujemy na pomysły, które nawiązują do Dadaizmu i do tematu przewodniego: „Dynamika Chaosu”. Jaka jest Twoja osobista odpowiedź?

Kim jesteśmy?
5 artystów z Warszawy i 5 artystów z Berlina. Jesteśmy otwarci na rożne dyscypliny i formy. Czekamy na propozycje w dziedzinie tańca, performance, teatru, instalacji i obiektów, filmu/sztuki wideo, muzyki/sztuki audio oraz działań interaktywnych, sztuki partycypacyjnej – wszystko jest możliwe!

Możesz zaproponować pracę solową lub format, które będziesz realizował/a we współpracy z pozostałymi artystami (jedna osoba lub więcej), wybranymi do projektu.

Partnerzy:
Berlin – agitPolska, K77 Studio, Klub Polskich Nieudaczników, Exploratorium Berlin, Berlin Spektrum Warszawa. Teatr Academia.

Mare imbrium

Odkąd zajęłam się tańcem Butoh, zastanawiało mnie, czym właściwie taniec Butoh jest? Czy wystarczy, że pomaluję się na biało i schudnę dziesięć kilo? Czy wystarczy, że się rozbiorę? Czy wręcz przeciwnie – że ubiorę się w kostium, który mnie zakryje stertą podartych szmat? Czy wystarczy, że będę tańczyć powoli i medytować w przestrzeni sceny? Czy wręcz przeciwnie – powinnam występować na parkingu? Zadając sobie i innym te, oraz inne pytania zrozumiałam, że w tańcu Butoh najbardziej interesujący jest styl choreograficzny, czyli nie kto się porusza, ale w jaki sposób?

Czy jednak choreografia wystarczy do stworzenia spektaklu scenicznego? Oprócz niej, w spektaklu współistnieją pozostałe nośniki, którymi są performer, dźwięk oraz przestrzeń. Rozważając zależności pomiędzy tymi nośnikami, zaczęłam się zastanawiać, co otrzymamy, jeżeli zastąpimy chudego Japończyka tańczącą białą kobietę? A może to zamiana białej kobiety na chudego azjatę jest wersją lokalną pewnego rodzaju tańca, który swego czasu dokonał rewolucyjnych zmian w Europie? Czy taką samą rewolucję stanowi teraz Jezioro Łabędzie w choreografii Matthew Bournes’a tańczone przez mężczyzn?

Do dyskursu nad nośnikami treści w spektaklu włączył się perkusista, prof UMFC Stanisław Skoczyński, oraz specjalista od przestrzeni, prof ASP, Roman Woźniak. Dr Paula Jaszczyk, wykładowca ASP, artystka multimedialna, zaproponowała dialog  pomiędzy performerem i kolorem. Mare Imbrium pozwoliło nam wymienić i zmaterializować fantazje i fascynacje formami sztuki, których sami nie uprawiamy.

Premiera 19 maja 2015 – Teatr Academia

Choreografia i taniec: Iwona Wojnicka
Scenografia i reżyseria świateł: Roman Woźniak
Muzyka: Stanisław Skoczyński i Kacper Sędek
Reżyseria dźwięku: Anna Górna
Multimedi:a Paula Jaszczyk
Kostiumy: Zuzanna Sapeta
Produkcja: Stowarzyszenie i Kolektyw Artystyczny Format Zero