Historia inspirowana jest książką amerykanskiego pisarze Billa Brysona pod tytułem A Short Story of Nearly Everything, która w sposób przystępny opisuje pewne naukowe zjawiska. Od momentu wydania, książka ta została sprzedana w 300 000 egzemplarzy. Fakt ten rodzi serię pytań, na temat możliwości zastosowania takiej metody w choreografii. Na przykład: czym mogłaby być krótka historia prac jednego choreografa? Co to znaczy krótka historia? Czy krótka historia jest w stanie cokolwiek opowiedzieć o pracach artysty? A jeżeli tak, to co opowie? Czego się z takiej historii nie dowiemy?
W nawiązaniu do tych pytań powstał performance taneczny będący artystyczną odpowiedzią na prace izraelskiego choreografa Michaela Getmana. Program rozpoczyna solo Am I Michaela Getmana (skomponowane dla Talii Paz) we własnym wykonaniu, po których następują choreograficzne odpowiedzi Iwony Wojnickiej oraz Michała Górala. Ich scenografię stanowi kolaż filmowy autorstwa Marty Kaweckiej, zmapowany do przestrzeni sceny przez Piotra Cieślika. Performance współtworzyć będą także improwizujący muzycy – Piotr Mełech, Tadeusz Sudnik, Rafał Smoliński Wojtek Kurek. Zobaczymy również filmowy kolaż autorstwa Marty Kaweckiej, zmapowany do przestrzeni sceny przez Piotra Cieślika.
Am I \\ Dancer: Talia Paz. Choreografia Michael Getman
Krótkie i osobiste solo dla tancerki Talii Paz. Wszystkie ruchy taneczne są częścią osobistego materiału ruchowego Talii Paz, które wcieliła i wykonywała w ciągu ostatnich 20 lat. Różne formy ekspresji począwszy od Ohada Naharina do charakterystycznego stylu Matza Eka, następnie od Stijn Celis do ekstremalnego języka fizycznego Sharon Eyal są przytaczane przez Talię Paz i poddawane przez nią ponownej ocenie. Dekonstrukcja tekstu Dekonstrukcja tekstu słynnej melodii z refrenu „Let Me Dance For You”na fragmenty słów i oddechów, pozwala Talii na przeformułowanie jej umiejętności oraz artystycznej obecności.
Nakreślona linia pomiędzy osobistą fizycznością a tekstem oraz niepewne relacje pomiędzy nimi wyłaniające się na scenie, stanowią wyzwanie dla tancerki, zarówno w wymiarze fizycznym, jak i emocjonalnym. Paradoksalny krajobraz tej pracy oscyluje pomiędzy tragedią i groteską, pomiędzy spojrzeniem a słuchaniem, między powiedzianym i dokonanym, oraz między pragnieniem perfekcji rzemiosła a dążeniem ciała do utraty kształtu i mocy.
„Trzeźwy i otrzeźwiający taniec, który zawiera rzadką samoświadomość, wspaniały talent i zdrowy humor. „Merav Yudilovitch.
Taniec, choreografia: Iwona Wojnicka, Michael Getman, Michał Góral
Muzyka: Piotr Mełech (klarnet, klarnet basowy), Tadeusz Sudnik (life electronic), Rafał Smoliński (bass), Wojtek Kurek (perkusja).
Kolaż filmowy: Marta Kawecka
Video mapping: Piotr Cieślik