Po Krzyku

„Pola Nireńska – rekompozycja” to projekt z dziedziny choreologii empirycznej w ramach programu Instytutu Muzyki i Tańca „Muzyczne białe plamy”. Jego efektem końcowym jest spektakl „Po Krzyku”.

PO KRZYKU

Licht über den Häusern hin…
Ein Traumring schnell vorbei,…
Ein wenig Zauberei…
Ein kleines Spiel…
Ein Sommerabend…
Luft vibrierte…

Wenn ich nicht will, ich will nicht.
Wenn ich nicht will, ich will nicht.
Hört ihr?


Polska tancerka i choreografka żydowskiego pochodzenia, której początki kariery przypadają na okres międzywojenny, rozpoczynała swoją karierę w zespole Mary Wigman. Na Kongresie Tańca w Wiedniu, w 1934 roku, zdobyła nagrodę za autorską choreografię „Krzyk”. Kariera solowa Poli Nireńskiej była jednak ciągłą, samotną i przepełnioną strachem ucieczką od hitlerowskich prześladowań.

Premiera 14 maja 2016 – TEATR ACADEMIA

Inspiracją spektaklu są zdjęcia artystki i opisy jej przedwojennych występów solowych. Ze strzępów informacji, śladów i skojarzeń dokonaliśmy artystycznej rekompozycji prac scenicznych tancerki. Pod względem choreograficznym odwołaliśmy się do twórczości Mary Wigman oraz niemieckiego Ausdruckstanz. Dlatego, początkiem każdego fragmentu tańca jest pojedyncza fraza, która rozwijana stała się pełnobrzmiącym zdaniem, akapitem, paragrafem lub rozdziałem. Ausdruckstanz służył Poli Niereńskiej do zmierzenia się z wojennymi traumami, pełniąc funkcję katharsis.

Choreografia i taniec: Iwona Wojnicka, Gosia Gajdemska
Kompozycja muzyczna/taniec: India Czajkowska
Reżyseria światła i przestrzeni: Roman Woźniak
Reżyseria dźwięku: Rafał Smoliński
Grafika: Beata Pofelska
Stylizacja:  Roman Woźniak, Zuzanna Sapeta
Manadżer: Joanna Stasina
Produkcja: Kolektyw Artystyczny Format Zero